Przygoda Pokemon w regionie Kanto już na Ciebie czeka!

- Cześć dziadku. Skąd wiesz o mojej podróży? Chciałem się najpierw z tobą pożegnać. - zawołałem na wstępie udając uradowanego ze spotkania.
Stary pryk się wszystkiego domyślił. Nienawidzę go za to że jest taki mądry. - myślę wkurzony.
- Spójrz dziadku. To Scyther od ojca. Przysłał mi go w paczce. A to Pokemon któego przed chwilą poznałem. Potrzebuję pilnej pomocy. Mógłbyś go zbadać i mu pomóc? - zapytałem. Uśmiech nie schodził mi z twarzy.

Ostatnio edytowany przez kowalt (2012-08-19 16:41:33)

- Wiem że to Oddish. Nie chciałem mówić rzeczy oczywistych dziadku. - odpowiedziałem na jego genialną uwagę o gatunku Pokemona.
Zanim zacząłby opowiadać o samym gatunku spytałem szybko:
- O co. Wszystko z nim w porządku? Może jakaś informacja co go tak urządziło? - spytałem pradziadka.

- Oddishku nie bój się. Zażyj proszę lekarstwo od tego Pana. Na pewno Cię nie skrzywdzi. - mówię małej samiczce Oddsiha. Pewnie niezbyt komfortowo się czuje w takim miejscu.
- Ano ino okaz zdrowia. Jest jeszcze młody. Poza tym nie miał okazji jeszcze walczyć. Ale za to dowiedziałem się że potrafi już latać. To chyba dość dziwne. W końcu niedawno się wykluł. Chociaż ma dobre geny. W końcu jego ojciec jest świetnym Scizorem. Ciekawe jak i mój sobie radzi. Być może uda mi się go spotkać. Przynajmniej taki mam zamiar.[ Może wiesz gdzie się teraz znajduje? Kontaktuje się z tobą. - mówię dziadkowi z obawą że rozpocznie zaraz wykład o latających Scytherach i innych pokemonach które fruwały za młodu. Lub zanim zacznie opowiadać o zatruciach które było mu dane wyleczyć w trakcie swojego życia.
Rozglądam się też po laboratorium.

Nic przydatnego. Liczyłem na to że uda mi się coś podwędzić. Ale nie za bardzo wiem do czego są te leki. A książek nie będę za sobą targał. - myślę z deka zawiedziony obserwacją.
- Do Poké Balla? Ach. Jeszcze jej nie złapałem. - odpowiadam dziadkowi.
- Hej roślinko. Nie było tak źle, co nie? I teraz już nie cierpisz. Zaraz wyjdziemy na dwór i pogadamy sobie chwilkę.- mówię do Oddish i biorę ją na ręce.
- Dziadku - dziękuje. Podejrzewam że o moim ojcu nic mi nie powiesz. Więc będę ruszał. Może masz dla mnie jakieś ostatnie wskazówki. Jakąś radę czy coś? - pytam ciekawy jakie ostatnie słowa przekaże mi starzec.
Po jego słowach żegnam się i wychodzę na zewnątrz razem ze Scatherem u boku i Oddishem na rękach.

Ostatnio edytowany przez kowalt (2012-08-20 21:52:12)

Chyba wolałbym by przypomniał mi bym mył zęby. Wielkiego Profesora Oaka, największego znawce Pokemon na świecie stać tylko na takie farmazony. Ech. Dobrze że wyruszam. Obym nie musiał oglądać więcej ejgo gęby. Kolejnego powrotu chyba nie przeżyję/ - myślę po słowach dziadka.

- Pomogłem Ci. I dobrze cię traktowałem. Dam Ci też szansę. Może się sprawdzisz. Chętnie zobaczę Cię w swojej drużynie. - mówię Pokemonowi zbierając Poké Balle z ziemi. Pozostawiam jeden i podsuwam jej go.
Wydaję się że chce mi się odwdzięczyć za pomoc. Ten Pokemon będzie dość niezłym wyborem. Może i nie planowałem obecności trawiastego Pokemona w drużynie ale na pewno nie zaszkodzi posiadanie go. - myślę czekając na reakcję Oddish.

Wypuszczam Oddisha.
- Witam oficjalnie w drużynie. Podobnie jak Scyther musisz poczekać na imię dla siebie. Będziecie jak rycerze którzy swoje przydomki zawdzięczali swoim działaniom na polu bitwy. No cóż. Witam jeszcze raz. Liczę na to że będzie nam się dobrze współpracowało. Masz ciekawą umiejętność. Myślę że uda mi się ją parę razy wykorzystać by zgubić pościg. - zwracam się do Oddish głaszcząc ją po główce.
- Scyther. Odpocznij w Poké Ballu. Na razie Oddish będzie szłą obok mnie. - mówię Scytherowi wycofując go do kulki.
Musi się też do niej przyzwyczajać. Nie może wiecznie być obok mnie. - tłumaczę sobie tą decyzję.

- Oddish. Pokaż mi proszę czym się tak strułaś. Pozbędziemy się tego by nikt już nie ucierpiał. - proszę roślinkę by mnie poprowadziła.

Sam nic z tym nie zrobię. Raz że nie mam prawa. A dwa że nie mam czym i jak. Niech zajmą się tym Ci którzy zarabiają na tym. - myślę.
- Teraz gdy wiem gdzie to jest i jak wygląda będę mógł powiedzieć odpowiednim osobom co stanowi zagrożenie. Podam tą informację siostrze Joy w najbliższym centrum Pokemon. Ona będzie wiedziała co z tym zrobić. Oddish. Gratuluję. Uratowałaś wiele istnień stworków które nie będą miały tyle szczęścia co ty. Ale na razie chodźmy się ochłodzić. Pójdziemy do miejsca w którym Cię znalazłem. Rzeczka tam nie jest głęboka więc będę mógł mieć was na uwadze. I może moja wędka jeszcze tam będzie. - mówię trawiastemu stworkowi i wracam do rzeczki.

Duchy? Nie dobrze. Scyther nie zna żadnego ataku raniącego ducha. A Oddish może zaatakować ducha tylko przy pomocy Absorpcja*. Mówiąc krótko w razie potyczki mam przesrane. No i ten nieszczęsny dom. No cóż. Nie mam póki co wyjścia. Muszę tańczyć jak mi grają. Póki co niech myślą że robie to co chcą. A ja w międzyczasie znajdę wyjście z tej sytuacji. - myślę starając się zachować zimną krew.
- Oddish? Nie bój się. W końcu jesteś ze mną. Pomogłem ci w chorobie i nie pozwolę by stało się nam coś poważniejszego niż siniaki. Zaufaj mi i uwierz że wszystko będzie dobrze. - mówię czule biorąc Pokemona roślinkę na ręce. Potem z braku lepszych możliwości wchodę do tego starego domu.

*Wydaje mi się że tak jest bardziej poprawnie niż Absorbacja